Dieta w Stwardnieniu Rozsianym

Spis treści

Ocenie leczniczego znaczenia znajdujących się w diecie wielu różnych elementów od lat poświęca się dużo zainteresowania. Stąd też w piśmiennictwie naukowym spotyka się prace dotyczące oceny różnych sposobów żywienia, a w literaturze popularnej, tygodnikach i miesięcznikach zalecenia żywieniowe często bardzo się od siebie różniące.

DlWarzywaatego też przygotowaliśmy dla chorych ze stwardnieniem rozsianym pewne informacje, zasady żywieniowe, zwracając uwagę na szczególnie korzystne, jak również niekorzystne formy żywienia. Ważne jest, żeby wiedzieć, wbrew różnym poglądom, że nie istnieje specjalna dieta lecznicza, która mogłaby wpłynąć na naturalny przebieg choroby. Istnieją natomiast diety, które mogą wspomagać leczenie farmakologiczne.

Krótka historia
Swank w roku 1950 na podstawie obserwacji, że wśród ludności stosującej dietę wysokotłuszczową stwardnienie rozsiane jest częstsze, zaczął zalecać chorym dietę ubogą, szczególnie w tłuszcze zwierzęce. Dieta ta wykluczała np. masło, zalecała stosowanie tłuszczów zwierzęcych w ilości nie większej niż 15g/dzień, a sugerowała stosowanie 15 ml płynnych tłuszczów roślinnych (ok. 15 ml dziennie) i tłuszczu rybiego (ok. 5 ml dziennie). Badania Altera z 1974r. i szereg prac Lauera z lat 90. potwierdziły epidemiologiczny związek częstości zachorowań na stwardnienie rozsiane z wysokim spożyciem produktów zwierzęcych, jak również pewne ochronne znaczenie diety bogatej w produkty rybne. Aczkolwiek spostrzeżenie to dotyczy większości chorób, to jednak w stwardnieniu rozsianym rola znajdujących się w pokarmach zwierzęcych nienasyconych kwasów tłuszczowych była szczególnie badana.

Prowadzone w Wielkiej Brytanii i Kanadzie badania wykazały szczególną rolę w łagodzeniu rzutów w początkowym stadium choroby kwasu linolowego, a badania Fratzera w Niemczech (1992) kwasu arachidonowego. Szereg diet opiera się na roli hamującego procesy zapalne znajdującego się w wiesiołku kwasu gamma-linolowego, czy występującego w oleju z orzechów laskowych kwasu alfa-linolowego.

Coraz więcej uwagi poświęca się znaczeniu w stwardnieniu rozsianym tzw. przeciwutleniaczy, których rola badana jest również w wielu innych procesach chorobowych.

Chociaż nie udowodniona jest skuteczność w leczeniu stwardnienia rozsianego, to nadal samodzielnie stosowane przez wielu chorych są niżej wymienione diety:

  • dieta bezglutenowa - z wyłączeniem głównie przetworów pszenicy i żyta,
  • dieta naturalna Eversa - zawiera tylko składniki nie poddawane procesom obróbki kulinarnej tj.: surowe warzywa korzeniowe, ser, surowe jaja i nie przegotowane mleko, miód, masło, kiełki pszenicy. W diecie tej niedozwolone były: sól, cukier, słodycze,
  • dieta Mac Dougala - łączy dietę bezglutenową z niskotłuszczową,
  • dieta Fratzera - zalecająca stosowanie tylko tłuszczów zwierzęcych, wśród których podstawą miało być masło; dieta ta wykluczała olej słonecznikowy i wiesiołkowy,
  • dieta Cambridge - ubogokaloryczna i ubogobiałkowa dieta uzupełniana potasem; przede wszystkim stosowana w leczeniu otyłości,
  • dieta metanolowa Hentziego - z wykluczeniem fruktozy i pektyn zawartych w nie obranych owocach, sokach owocowych,
  • dieta bogatowitaminowa Klennerscha - z zaleceniem bardzo dużych dawek witamin, szczególnie A, C, D, łącząca się jednak z ryzykiem wywołania objawów związanych z nadmiarem witamin,
  • dieta cerebrozydowa - z uzupełnianiem diety podstawowej przetworami cielęcego i świńskiego móżdżku (szczególnie była popularna w Stanach Zjednoczonych),
  • dieta Agranoffa i Goldberga - z wykluczeniem z żywienia mleka i jego produktów,
  • dieta Lutza i Eckela - z całkowitym wyłączeniem węglowodanów.